Het aantal vrouwen dat tegen medisch advies in toch thuis wil bevallen, groeit. Hun profiel is blank, hoog opgeleid en goed geïnformeerd. Ze zijn deel van een wereldwijde ‘geboortebeweging’ die zich actief verzet tegen de medicalisering van de bevalling. Die ontwikkeling staat haaks op en is wellicht een directe reactie op de nog veel sneller groeiende groep vrouwen die liever in het ziekenhuis bevalt, bij voorkeur met pijnbestrijding. Nog maar zestien procent van de Nederlandse vrouwen beviel in 2012 thuis.
De redenen voor de soms controversiële keuzes van deze vrouwen zijn divers: een nare eerdere ervaring in het ziekenhuis, stroef contact met de gynaecoloog of religieuze, levensbeschouwelijke of spirituele ideeën spelen mee bij de beslissing een eigen plan te trekken. De meeste vrouwen hebben een groot vertrouwen in het eigen kunnen en delen de overtuiging dat een ziekenhuisomgeving een negatieve invloed heeft op het natuurlijke baringsproces. Er zouden daardoor eerder méér dan minder risico s kleven aan een klinische bevalling.
Daarom beviel ook de Groningse Marieke de Haas (32) thuis van haar in stuit liggende kind. Ik wilde mijn kind zelfstandig baren. Ik wist dat ik het kon. Ik voelde dat ik het kon. Moeder natuur werkt logisch, ons lichaam is erop gemaakt een kind te baren. Ook als het andersom ligt. Ik was zo bang dat ik in het ziekenhuis in de beensteunen op mijn rug aan de monitor zou eindigen. Dit is namelijk het protocol in veel ziekenhuizen. Dan wist ik zeker: dan wordt het een keizersnede, want zo zou ik me niet kunnen ontspannen. Gelukkig hebben we uiteindelijk een verloskundige gevonden die het aandurfde mijn bevalling thuis te begeleiden. Anders sluit ik niet uit dat ik mijn bevalling alleen met mijn man had gedaan.
De Haas, anesthesist in opleiding en net voor de tweede keer met zwangerschapsverlof, kreeg haar nu bijna tweejarige zoon inderdaad thuis, in bad. Ze omschrijft zichzelf als een nuchtere vrouw die niet onbezonnen te werk is gegaan. Mensen zeggen wel eens dat we geluk gehad hebben, maar dat zie ik niet zo. Ik denk juist dat ik de risico s van complicaties verminderd heb door een hulpverlener te vragen die mij verticaal in plaats van liggend liet bevallen. Met weer een bevalling in het vooruitzicht denkt De Haas vaak terug aan die eerste keer. Ik beval niet zoals het hoort, maar zoals het goed voelt. Dat gun ik iedere vrouw. Niet omdat het makkelijk, snel of pijnloos is, en al helemaal niet omdat een thuisbevalling zogenaamd romantisch is, maar omdat je zélf de kracht vindt om het te doen. Ik zeg ook niet dat iedereen thuis moet bevallen. Ik was die eerste keer zeker in het ziekenhuis bevallen, als ik het onder mijn voorwaarden had kunnen doen. Een gynaecoloog is gewend om te handelen en niet om met z n handen op de rug toe te kijken. Dat er verloskundigen zijn die zich dat wel hebben aangeleerd, daar maken ze veel te weinig gebruik van in het ziekenhuis. Gynaecologen zien natuurlijk ook alle ellende, dat maakt ze in mijn ogen te voorzichtig. Maar van de angsten van zorgverleners zijn zwangeren wel de dupe.
Klik hier voor het hele artikel.
Bron: De Groene Amsterdammer
