Onderwerp: Wat is een krachtplaats.

---

KRACHTPLAATSEN IN DE LAGE LANDEN

Wat is een krachtplaats?

Het woord ‘krachtplaats’ betekent letterlijk ‘een plaats die kracht bezit’.

Krachtplaatsen zijn plaatsen die:

1. een hoogwaardige energie bezitten en/of
2. een oude geschiedenis hebben in cultuur-historisch opzicht en/of
3. in het verleden en heden een rituele functie hebben (gehad).

Soms zijn alle drie de factoren aanwezig, soms spelen er twee en soms een. Maar dan nog kan een plaats als krachtplaats beschouwd worden.

 

Oude culturen en hooggevoeligheid

Oude culturen weten het landschap bezield met energieën of krachten die voor de vroegere mens makkelijker voel- en zichtbaar zijn geweest dan voor een mens van nu. Een krachtplaats is een soort heilige plek in het sacrale landschap. Het landschap in de Lage Landen kent net als overal elders verschillende sacrale landschapselementen zoals een berg, heuvel, meer, rivier, vijver, put of bron, een bos of een boom, een grote steen of megalithische structuur, een grot, een weg, een begraafplaats etc.[i] Mensen uit oude culturen komen hier of alleen of in groepen samen omdat zij opgeladen worden door de hoogwaardige energie van de krachtplaats.

 

Nieuw interdisciplinair wetenschappelijk onderzoek naar krachtplaatsen

In een nieuwe interdisciplinaire benadering wordt het landschap gezien en ervaren als een energetische en cultuurhistorische bron van informatie. Het gaat erom om de verschillende lagen in het landschap te lezen. Een viertal nieuwe wetenschappen onderscheidt zich van de traditionele wetenschap door uit te gaan, niet van geestloze materie, maar van een bezielde natuur.[ii]

Dat zijn:

1. de geomantie; 2. de sacrale landschapskunde; 3. de landschapsmythologie; 4. de astro-archeologie.

De geomantie is al in het oude China beoefend, vergelijk het huidige Feng Shui.[iii]  De nieuwe discipline der landschapsmythologie legt de verbinding tussen het landschap, de orale traditie en folklore rond dat landschap.[iv] Recentelijk zijn er pioniers in het Engelse, Franse, Duitse en Nederlandse taalgebied geweest die deze vier wetenschappen in Europa ontwikkeld hebben. Hiervoor verwijs ik naar de onderstaande literatuurlijst.

 

Langs welke wegen kun je het landschap lezen?

1. De geologische gegevens bieden inzicht in het ontstaan en de vorming van het landschap.
2. De archeologische gegevens geven informatie over de overblijfselen van culturen die het landschap bewoonden. Zie hieronder voor de diverse periodes.
3. Gegevens uit topografie en naamkunde geven inzicht in het tot stand komen van aardrijkskundige namen. Er namen over van landschapselementen die dateren uit een ver verleden. Het Aardrijkskundig Woordenboek der Nederlanden van A. J. Van der Aa uit 1839 tot 1851 van dertien delen biedt informatie maar lang niet alles staat hierin.
4. De historische gegevens met geschreven bronnen over de plaatsen.
5. De folkloristische gegevens vermelden soms volksverhalen en volksgebruiken die om de krachtplaats geweven zijn.
6. De energetische gegevens. Vroeger en nu ook nog gebruikt(e) men de wichelroede; maar tegenwoordig worden apparaten gebruikt die de Bovis-energiewaarden meten. Dit wordt bestudeerd door de Nieuwe Geomantie, die met nieuwe wetenschappelijke meettechnieken een relatie legt tussen de straling in het landschap, fijnstoffelijkheid en spiritualiteit.[v]
7. Helderziende en heldervoelende waarneming. Wanneer men de rituele en spirituele achtergrond van een krachtplaats onderzoekt, kan men gebruik maken van helderziende- en heldervoelende waarneming. In oude culturen gebruikte men trance-technieken en speelde de oude voorouderverering met het in de geest contact leggen met overleden familieleden een rol.

 

Uit welke periodes worden archeologische vondsten opgegraven?

Overblijfselen kunnen stammen uit de volgende periodes:

1. Oude steentijd met onder andere venuskunst en bijbehorende symbolen. 40.000-10.000 v. Chr.
2. Nieuwe steentijd en kopertijd, de tijd van de vroege landbouwculturen die vanaf 5000 v. Chr. in de Lage Landen bij de zee doordringen met venuskunst, aardewerk met symbolen, grootfamiliehuizen en megalithische grafcultuur zoals de hunebedden. Daarnaast valt de neolithische cultuurlaag te herkennen aan de overgeleverde symbolen, aan motieven in sprookjes en volksverhalen, aan de namen van plaatsen, de water-, steen-, boom- en sterrenverering én de vooroudervering.
3. Bronstijd waarin bronzen voorwerpen waaronder wapens gevonden worden.
4. IJzertijd waarin ijzeren voorwerpen waaronder wapens gevonden worden. Kelten, Germanen, Romeinen.

 

Welke volkeren hebben de Lage Landen achtereenvolgens bewoond?

1. De jagers en voedselverzamelaarsters uit de oude steentijd en de midden-steentijd tot 5000 v. Chr.
2. De vroege landbouw(st)ers vanaf 5000 v. Chr.
3. De Kelten. Vanaf 2000 v. Chr. migreert een groep Indo-Europese stammen, genaamd de Kelten, vanuit Klein-Azië naar Europa. Zij bereiken vanaf de 7^e en 6^e eeuw v. Chr. het uiterste westen van Europa. Zij richten urengrafvelden in. met hun aanwezigheid begint rond 1000 vv. Chr. de IJzertijd. Zij wonen ruim 6 eeuwen in Frankrijk en België en vermengen zich vanaf de eerste eeuw met de Romeinen
4. De Germanen. Vanuit Noord-Duitsland dringen vanaf de 6^e eeuw v. Chr. de Germanen naar het Zuiden. In het rivierengebied verkeltizeren ze en nemen voor een deel de Gallo-Romeinse cultuur over. Ten noorden van de grote rivieren bewonen de Friezen een groot gebied.[vi]
5. De Romeinen. Julius Caesar verovert met tegenstand van de Kelten Gallië rond 50 v. Chr. en verklaart de Rijn tot natuurlijke grens van het Romeinse rijk. In de 4^e De Germaanse Franken dringen binnen en bekeren zich onder leiding van koning Clovis tot het christendom.
6. De christelijke kerk. Aanvankelijk beperkt tot de steden, dringt dit pas laat op het platteland door, vanaf de 6^e eeuw na Chr. ‘Heidense’ godinnen- en godenbeelden en cultusplaatsen worden vernietigd. Paus Gregorius (590-604) kiest later voor de tactiek van integratie. Hij kondigt af dat de afgodsbeelden (en bomen en stenen) gebroken mogen worden; de heidense cultusplaatsen moeten omgebouwd worden tot christelijke kerken. Daartoe hoeven ze alleen worden ingezegend.[vii] Vele kerken en kapellen liggen daarom op oude krachtplaatsen. Dit gedoogbeleid duurt tot 1350. Daarna beschouwt men het wichelen naar krachtlijnen als zwarte magie.[viii]

 

Waar komt de hogere energie op krachtplaatsen vandaan?

Metingen van de Bovis-energiewaarden of het uitslaan van de wichelroede wijzen uit dat het energieniveau van de aarde op de krachtplaats hoger is dan normaal. Dit kan verschillende oorzaken hebben:

1. Breuklijnen. De krachtige energie, die er van nature al is kan te maken hebben met krachtlijnen die over de plek lopen en die elkaar soms kruisen. Krachtlijnen liggen soms op breuklijnen tussen tektonische platen waardoor energierijke straling van diep uit de aarde door de breuk naar buiten komt in het aardoppervlak en zich soms ook meetbaar is via het geneeskrachtig water dat hier opborrelt. Deze lijnen zijn onder verschillende namen bekend waaronder de van oorsprong Engelse naam leylijnen. De plaatsen worden gemarkeerd door grote stenen of een speciale plantengroei. Wanneer men enige tijd in deze omgeving blijft, stijgt het serotoninegehalte in het bloed binnen 10 minuten met 40%, hetgeen een stimulerende en activerende uitwerking heeft. Binnen enkele minuten voelt men zich goed en opgewekt. Er kunnen zelfs mystieke en visionaire ervaringen optreden omdat het bewustzijn tijdelijk verruimd is.[ix]

 

2. Verzamelplaatsen van oude culturen. Om de hoogwaardige energie op de krachtplaats te ervaren, verzamelen mensen uit oude culturen zich op deze plaatsen: hier laden ze zich op. Ze houden er rituelen of hebben er – na verchristelijking – vaak eeuwenlang gebeden. Dit alles vermeerdert de energie van de plaats.

Waarschuwing van Linda Wormhoudt. Sommige krachtplaatsen kunnen minder prettig aanvoelen. Dit kan ontstaan zijn door vervuiling, verwaarlozing, achteloosheid of gebeurtenissen uit het verleden die zijn blijven hangen. Een krachtplek kan een plek zijn die kracht geeft, maar helaas zijn er ook plekken die kracht nemen. Sommige hunebedden bijvoorbeeld hebben een zware en onprettige energie. Bij krachtplekken hoort er idealiter een uitwisseling te zijn: de plek laadt de bezoek(st)er op maar andersom ook. Het is niet de bedoeling dat mensen alleen maar komen halen.

 

Welke twee hoofdgroepen krachtplaatsen zijn er?

1. de voor-christelijke krachtplaatsen
2. de verchristelijkte krachtplaatsen

 

1. De voor-christelijke krachtplaats. De meest bekende zijn de hunebedden en de grafheuvels opgericht door vroege landbouwculturen, egalitaire culturen van vrede, vanaf 5000 v. Chr. Daarna zijn Indo-Europese nomadische stammen als de Kelten en Germanen Europa binnen getrokken. Ook arriveren de sterk gepatriarchaliseerde Grieken en Romeinen. Al deze culturen kunnen hun stempel hebben gedrukt op krachtplaatsen in de Lage Landen. Vaak vind je op krachtplaatsen een opeenstapeling van resten van elkaar opvolgende culturen: het worden in cultuurhistorisch opzicht een soort ‘stapelplaatsen’.
2. De christelijke krachtplaats. Het kan om een voor-christelijke krachtplaats gaan die later verchristelijkt is. Wigbolt Vleer stelt dat alle kerken en kapellen die voor 1350 gebouwd zijn, geconstrueerd zijn op voor-christelijke krachtplaatsen.[x] In de buurt van voor-christelijke boom- of bronheiligdommen of soms zelfs erboven op bouwde de kerk kapellen en kerken.

 

Wat is de doelstelling Academie PanSophia bij het in kaart brengen van krachtplaatsen?

1. Het onder de aandacht brengen van krachtplaatsen. Mensen attenderen op het bestaan van krachtplekken, vooral die in hun eigen omgeving; deze unieke plaatsen geografisch weer op de kaart zetten, ze een naam geven. Veel mensen hebben geen idee dat er in hun buurt spiritueel krachtige plekken zijn.
2. Het onderzoek doen naar krachtplekken en heilige plekken.

Dit onderzoek is tweeledig.

1.Het verzamelen van geologische, archeologische, historische, taalkundige en landschapsmythologische informatie over de krachtplaats, de functie en de ligging.

2. Het herkennen en ervaren van de energie van de krachtplaats uitgaande van de vraag: ‘wat is er voelbaar of merkbaar op deze plaats?’ Hierdoor wordt een bewustwordingsproces voor gevoeligheid van fijnstoffelijke energieën in het landschap opgewekt. De innerlijke technologie van oude culturen wordt herinnerd.

 

De iconen

Hieronder informatie over de iconen zoals die op de kaart op de website verschijnen.

 Tempel, (Maria) kapel, kerk, kathedraal

 Grote steen, hunebed, steencirkel, inwijdingsplaats / vergaderplaats

 Bron, put, vijver, beek, rivier, zee

 Boom, boomcirkel, vegetatie

 Graf, begraafplaats,dodeweg

 Berg / heuvel

 Overigen

 

---

 

Bekijk de kaart met alle krachtplaatsen

Lees alle artikelen betreffende krachtplaatsen

Lees het artikel : “Schrijven over een krachtplaats

 

 

Websites en boeken over het thema krachtplaatsen

Het Duitse taalgebied

Heide Göttner-Abendroth, Matriarchale Landschaftsmythologie. Von der Ostsee bis Süddeutschland, Stuttgart, 2014.

Heide Göttner-Abendroth, Berggöttinnen der Alpen. Matriarchale Landschaftsmythologie in vier Alpenländern, Edition Raetia, Bozen, 2016.

Kurt Derungs en Isabelle M. Derungs, Magische Stätten der Heilkraft. Marienorte mythologisch neu entdeck. Quellen, Steine, Bäume, Pflanzen, Edition Amalia. Grenchen, 2006.

Lara Mallien en Johannes Heimrath eds., Was ist Geomantie. Die neu Beziehung zu unserem Heimatsplaneten, Klein Jasedow, 2008.

 

Het Engelse taalgebied

Paul Devereux, Geheime Geografie. De verborgen betekenis van mysterieuze plekken in het landschap, Kerkdriel 2011.

Nigel Pennick, The Ancient Science of Geomancy. Man in harmony with the Earth, London, 1979.

John Michell, The Earth Spirit. Its Ways, shrines and mysteries, New York, 1975.

Michael Dames, The Silbury Treasure, London, 1976.

Jörg Purner, Radiästhetische Untersuchungen and Kirchen und Kultstätte, Proefschrift Universiteit te Innsbruck, Innsbruck, 1982

 

Het Nederlandse taalgebied

Judith Schuyf, Heidens Nederland; zichtbare overblijfselen van een niet-christelijk verleden, Uitgeverij Matrijs, 1995

Annemieke Loots, Mystieke plekken, bijzondere plaatsen in Nederland, België en Duitsland, Uitgeverij Akasha, 2009

Heilige Bronnen in de Lage Landen, met medewerking van diverse auteurs, Geesteren, 2014.

Cois Geysen, De Oude Wijsheid, Esoterisch erfgoed in België en Nederland, Soesterberg, 2012.

Wigbolt Vleer, Leylijnen en leycentra in de Lage Landen, 217 heilige plaatsen in Nederland en Vlaanderen, Deventer, 1992.

Annine van der Meer, De Zwarte Madonna van Oer- tot Eindtijd. De Moeder van Donker en Licht en haar dochter Maria Magdalena, Den Haag, 2015.

Annine van der Meer, De Drie Dames uit Duitsland. De Matronen en Nehalennia, Moedergodinnen uit de vaderlandse geschiedenis, Den Haag, 2013.

www.leylijnen.com

 

Dr. Annine van der Meer, 30 oktober 2016

 

[i] Judith Schuyf, Heidens Nederland; zichtbare overblijfselen van een niet-christelijk verleden, Uitgeverij Matrijs, 1995, geeft overzicht van de landschapselementen in Nederland.

[ii] Wim Bonis, Het voortleven van het godinnenerfgoed. Naar een synthese van schijnbare diversiteit, Leiden, 2013, 198-99.

[iii] Annine van der Meer, De Drie Dames uit Duitsland. De Matronen en Nehalennia, Moedergodinnen uit de vaderlandse geschiedenis, Den Haag, 2013, 48; over de oude en nieuwe geomantie, 48-52.

[iv] Annine van der Meer, Nieuw Licht op Nehalennia. Over een Zeeuwse Moedergodin uit de vaderlandse geschiedenis, Den Haag, 2015, 35, 38.

[v] Van der Meer, De Drie Dames uit Duitsland, 50.

[vi] Het land van Hilde. Archeologie in het Noord-Hollandse kustgebied, Claudia Dekker, Gaston Dorren, Rob van Eerden, Haarlem, Utrecht, 2006, 89.

[vii] Van der Meer, De Drie Dames uit Duitsland, 45.

[viii] Van der Meer, De Drie Dames uit Duitsland, 51 n 13 met verw. naar Wigbolt Vleer.

[ix] Annine van der Meer, De Zwarte Madonna van Oer- tot Eindtijd, Den Haag, 2015, 34 n 133, 134, 136 en 137 met verwijzing naar het hersenonderzoek van de hoogleraar in de neurowetenschappen Michael Persinger en de Belgische onderzoeker Cois Geysen.

[x] Wibolt Vleer, Leylijnen en leycentra in de Lage Landen. 217 heilige plaatsen in Nederland en Vlaanderen, Deventer, 1992, 27.

 

---

 

• Inschrijving Pansophia Voorjaarsdag – 17 februari 2018
• Schrijven over een krachtplaats